Sam Neill otwarcie opowiada o brutalnej chemioterapii po szokującej diagnozie raka

przez

Jako ekspert ds. stylu życia, głęboko doceniający odporność i wytrwałość, podziwiam odwagę i hart ducha Sama Neilla w obliczu przeciwności losu. Jego podróż przez raka krwi w trzecim stadium jest po prostu inspirująca, a jego szczerość na temat brutalnych realiów chemioterapii w przejmujący sposób przypomina o sile, która drzemie w każdym z nas.

Sam Neill ujawnił, jaką intensywną chemioterapię przeszedł po zdiagnozowaniu raka krwi w trzecim stadium, który określił jako szczególnie trudny.

Jako oddany wielbiciel z radością dzielę się informacją, że legendarny aktor z Parku Jurajskiego, mający obecnie 76 lat, szczerze omówił swoją rutynę związaną z opieką zdrowotną podczas premiery nadchodzącego serialu ABC „Zgromadzenie”.

Ze zgromadzeniem studentów dziennikarstwa z autyzmem, nadzorowanym przez Leigh Sales, dzieli się słowami: „Teraz jestem na innej drodze, więc przynajmniej nie przypominam czyjegoś łysego kciuka”.

Przez dłuższy czas miałem taki wygląd – było to upokarzające i nie tylko straciłem brodę, ale wraz z nią poczucie własnej wartości – jak dalej wyjaśniał.

W 2022 r., podczas swojej pierwszej wizyty w Nowej Zelandii po dwóch latach trudności spowodowanych kwarantanną, Sam ujawnił, że rok wcześniej zdiagnozowano u niego nowotwór.

Nieco ponad godzinę po powrocie do Nowej Zelandii Tim, jego syn, odebrał druzgocący telefon od lekarza z informacją, że jego ojciec ma raka. (lub alternatywnie) Po niecałym czasie pobytu w Nowej Zelandii ojciec Tima otrzymał rozdzierającą serce wiadomość o jego chorobie nowotworowej, przekazaną przez telefon przez lekarza.

Kiedy zakończył rozmowę i oboje usiedliśmy, przez chwilę zalaliśmy się łzami. Miało to być radosne wydarzenie, ale nie mógł w nim pozostać – wyjaśnił Tim.

Sam dodał: „Znalazłem się w krytycznej sytuacji. Wszystko wydawało mi się obce i dość niepokojące”.

„Miałem trzy lub cztery miesiące w miarę konwencjonalnej chemioterapii, która jest brutalna”.

Pewnego dnia Tim złożył wizytę ojcu, który przechodził chemioterapię. Widok słabości ojca wprawił go w szok.

Na początku byłam zaskoczona i próbowałam go objąć. Wydawał się wątły, niemal szkieletowy. Potem zaczął mnie krytykować za moją reakcję emocjonalną, twierdząc, że sprawiam mu niepokój, na co odpowiedziałam zmieszaniem i zapytałam: „O czym mówisz, tato?”

Kiedy wciąż miałam nadzieję, że stan zdrowia Sama może się polepszyć, dowiedziałam się czegoś przygnębiającego: jego rak powrócił i tym razem rokowania wydawały się poważniejsze.

W końcu Samowi podano eksperymentalny lek przeciwnowotworowy, który na szczęście zaczął działać.  

Od prawie dwóch lat znajduje się w remisji, ale przyznał, że jest „przygotowany” na to, że leczenie w końcu przestanie działać.

Jako zaangażowany obserwator posiadam wiedzę na ten temat, jednak moja osobista pasja jest znikoma. Wygląda na to, że jest to poza moją sferą wpływów. Moja rada: jeśli zarządzanie czymś leży poza twoimi możliwościami, najlepiej nie angażować się w to zbyt głęboko.

Od tej chwili Sam otrzymuje infuzje co dwa tygodnie i będzie to kontynuować tak długo, jak długo lek będzie skuteczny.

Sesje są wyczerpujące, „bardzo ponure i przygnębiające” – stwierdził. 

2024-08-12 14:37