Jako wieloletni entuzjasta muzyki z dziesięcioleciami słuchania za pasem, muszę powiedzieć, że współczesny krajobraz muzyczny jest tak żywy i różnorodny jak nigdy dotąd. Jednym z zespołów, który naprawdę wyróżnia się z tłumu, jest Fontaines D.C., grupa, której ambicje wciąż rosną i której brzmienie zawdzięcza coś marzycielskiemu, dźwięcznemu stylowi Lany Del Rey. Miałem przyjemność być ich świadkami na żywo na jutrzejszym festiwalu w Reading, a w niedzielę znów będę w Leeds, nie mogąc się doczekać ich występu.
POST MALONE: F-1 bilion (wyspa)
Werdykt: Epicki hołd dla muzyki country
Zarówno Taylor Swift, jak i Beyoncé, uznane artystki z Ameryki, wybierają, z kim pracują w studiu. Dlatego każdy muzyk, który miał szczęście zostać zaproszonym przez obie te gwiazdy, niewątpliwie posiada wyjątkowy talent i zdolności.
Na scenę wchodzi pochodzący z Teksasu Post Malone, utalentowany piosenkarz i raper, który zdobi utwory w Tortured Poets Department Swifta i pojawia się na albumie Beyoncé o tematyce country zatytułowanym Cowboy Carter.
Co więcej, godne uwagi duety, takie jak „Fortnight” z albumu Taylora i „Levii’s Jeans” z albumu Cowboy Carter’s, to wyróżniające się utwory na niektórych z najlepszych albumów tego roku. Miękki głos Posta doskonale współgra z dwiema najbardziej rozpoznawalnymi gwiazdami popu.
Brodaty, mocno wytatuowany 29-latek, daleki od onieśmielenia, staje na wysokości zadania.
w F-1 Trillion Malone wyprodukował chwytający za serce album country.
Może nie będzie aż tak zaskakujące, biorąc pod uwagę obecny rozwój muzyki country, że zdecydował się nosić kowbojski kapelusz.
W 2024 r. na scenie w Glastonbury pojawiła się także Shania Twain, a Zayn Malik uczył się w Nashville. (Albo Shania Twain grała w Glastonbury, a Zayn Malik zbierał napiwki w Nashville w 2024 r.)
1. „A Bar Song (Tipsy)” Shaboozeya to jeden z hitów tego sezonu, a Lana Del Rey pracuje obecnie nad albumem country”.
Czy Post Malone dodaje coś nowego lub innowacyjnego do swoich występów, czy też „F-1 Trillion” jest bardziej serdecznym hołdem niż rewolucyjnym wysiłkiem? To z pewnością podlega dyskusji.
Jednak przy wsparciu wyjątkowego zespołu weteranów country i błyskotliwych diw, w tym Chrisa Stapletona i Dolly Parton, nie ma wątpliwości co do jego sprawności wokalnej i umiejętności opowiadania historii.
Z mojej perspektywy ten zbiór utworów jest odzwierciedleniem nieszczęść i pijackich ballad. Teksty do „Wrong Ones”, powstałego we współpracy z Timem McGrawem, wyrażają moją obecną sytuację: „Mam dziesięć problemów w Tennessee i nie mam luksusu, aby je wszystkie rozwiązać”.
W piosence „On Pour Me A Drink”, którą wykonuje u boku Blake’a Sheltona, próbuje utopić rozczarowania spowodowane otrzymaniem mandatu za przekroczenie prędkości i byciem świadkiem rozdzierającej serce porażki w ostatniej chwili z drużyną futbolu amerykańskiego Dallas Cowboys.
Termin „bilion F-1” może czasami stać się nadużywany i przewidywalny. W dodatku jest po prostu zbyt rozbudowany – do debiutanckiego albumu, który w ostatni weekend wydano 18-utworowy singiel LP, dołączyło później kolejnych dziewięć utworów w ramach rozszerzonej wersji „Long Play”.
Jakość tekstu jest wysoka, ale jest jeszcze wiele do przetrawienia.
Jako ekspert ds. stylu życia podzielę się przemyśleniami na temat dwóch fantastycznych kolaboracji, które ostatnio mi się podobały: „I Had Some Help” z udziałem Morgana Wallena ukazuje talent Malone’a do tworzenia melodii, które głęboko rezonują. Z drugiej strony współpraca z Dolly Parton w energicznym duecie „Have The Heart” oferuje zachwycające połączenie charakterystycznego dla Parton uroku i humoru. Obydwa utwory trzeba posłuchać!
„Masz ochotę posłuchać czegoś kuszącego?” – sugeruje żartobliwie. „Widok ciebie stojącej w tych butach obok mojego łóżka przykuwa moją uwagę i ciężko jest mi przejść obok mnie w tych rozszerzanych spodniach”.
W piosence „California Sober” w duecie ze Stapletonem mężczyzna podwozi autostopowiczkę, która później kradnie mu portfel. W innym utworze zatytułowanym „M-E-X-I-C-O”, śpiewanym z artystą bluegrassowym Billym Stringsem, historia zaczyna się od jego spotykania się z dziewczyną z Brooklynu, która jest córką dyplomaty. Po serii zabawnych incydentów trafia do meksykańskiego więzienia.
Na początek rozszerzony bonusowy album Long Bed zawiera utwory o bardziej ponurym brzmieniu. Historia rozgrywa się w Dead At The Honky Tonk o zrozpaczonym kochanku, który ulega alkoholowi, a Killed A Man to dobrze znana ballada o morderstwie – co oznacza dwa tragiczne wydarzenia w pierwszych trzech utworach.
Atmosfera jednak się rozjaśnia, gdy „Back To Texas” staje się radosną odą do ojczyzny, a „Ain’t How It Ends” jest hołdem dla kunsztu komponowania piosenki country.
Czy niektórzy z głównych bohaterów mogą znaleźć trwałe szczęście, czy też ich historia jest bardziej typowa dla melancholijnego zakończenia country ballady? Wydaje się, że takie właśnie zdanie zostało wyrażone, kończąc obszerną, ale pełną pasji odę do miasta Nashville.
FONTAINES DC: Romans (XL)
Werdykt: Ambitny indie-rock
Podobnie jak podróżujące towarzystwo Arctic Monkeys, dubliński Fontaines D.C. odważył się wyjść poza swoje początkowe, surowe, indie-rockowe początki w stronę bardziej kinowego brzmienia.
W trudnych czasach dla zespołów gitarowych ich album Skinty Fia z 2022 roku osiągnął pierwsze miejsce na brytyjskich listach przebojów, a nawet przyniósł im nagrodę BRIT Award. Oczekuje się, że ich nadchodzące wydawnictwo, Romance, jeszcze bardziej popchnie ich w stronę zostania headlinerami aren.
Wywodzący się od postaci o imieniu Johnny Fontane, podobnej do tej z „Ojca chrzestnego”, zespół ten obejmuje obecnie różne style, od kojących ballad po grunge nu metal z lat 90. Mimo to nadal obsługują swoich długoletnich fanów, którzy wychowali się na post-punk rocku z lat 80. zespołu Echo & The Bunnymen, a także innych irlandzkich muzyków, takich jak U2, którzy w 2022 roku nagrali cover utworu U2 „One”.
W zapadającym w pamięć utworze otwierającym pojawiają się nuty przypominające The Cure. Tutaj 29-letni wokalista Grian Chatten wyraża swoje zejście w głąb siebie i zastanawia się, czy „romantyczne związki” są odpowiednie dla obu stron.
Podobne napięcie panuje w Starburster, zainspirowanym atakiem paniki na stacji kolejowej, i złowrogim Death Kink, opowiadającym o toksycznym związku.
Jednak to ballady kradną show. Horseness Is The Whatness, którego tytuł zaczerpnięty jest z Ulissesa Jamesa Joyce’a, wzbogacony jest smyczkami. We współczesnym świecie wszystkie dźwięczne gitary zawdzięczają coś Lanie Del Rey, piosenkarce, którą Chatten od dawna podziwiał. Ich ambicje wciąż rosną.
Jutro Fontaines D.C. wystąpi na Reading Festival, a w niedzielę wystąpią na festiwalu w Leeds. Ich trasa po Wielkiej Brytanii rozpoczyna się 20 listopada w The Halls w Wolverhampton.
Najlepsze z nowości:
GILLIAN WELCH I DAVID RAWLINGS: Woodland (Akon)
W nowym wydawnictwie współczesna amerykańska para wpływowych artystów powraca z albumem zatytułowanym na cześć ich odnowionego studia w Nashville – historycznego teatru, który został odbudowany po rozległych zniszczeniach spowodowanych przez tornado w 2020 roku.
Urodzona i wychowana w Kalifornii Welch wlewa współczesną energię w klasyczne gatunki, wywołując nostalgię za korzeniami muzyki bluesowej utworem „Here Stands A Woman” i wyrażając swoje uczucia do Deep South poprzez łagodny, akustyczny utwór zatytułowany „North Country”.
W bardziej konwersacyjnym stylu: Rawlings zawiera charakterystyczne elementy charakterystyczne dla piosenkarza i autora tekstów, przypominające wysokie nuty Neila Younga w „What We Had” i Boba Dylana w „Turf The Gambler”.
ROSIE LOWE: Kochanka, Inna (Niebieskie kwiaty)
Na potrzeby swojego najnowszego solowego albumu urodzona w Londynie muzyk Rosie Lowe zebrała swój mobilny sprzęt do nagrywania, wyruszyła do Barcelony i Berlina i skomponowała utwory na miejscu.
Rezultatem jest niezależne wydawnictwo, które w pełni wykorzystuje jej intymny, blisko mikrofonowany wokal i dyskretne elektroniczne rytmy. Bardzo sprytnie zmienia tempo.
Atmosfera sprzyjająca wyrażaniu uczuć jest zrelaksowana i uwodzicielska, co kontrastuje z rytmicznym, napędzanym gitarą utworem „In My Head”, który zachęca do tańca. Cicho śpiewa: „Jest coś, co mnie urzeka w letnim wietrze”, oferując uroczy niuans.
LISZT: Symfonia Faustowska itp. (BIS)
W roku 1854 Franciszek Liszt, urzeczony Faustem Goethego, ukończył swoją symfonię.
Jako ekspert lifestylowy nurkujący w świecie muzyki podzielę się ciekawym faktem na temat Ryszarda Wagnera. W 1857 roku skomponował chóralny finał jednego ze swoich dzieł, ale najbardziej podobała mu się oryginalna, trzyczęściowa wersja, której słuchamy dzisiaj.
Części przedstawiają Fausta, Gretchen i Mefistofelesa, a ich długość skraca się z 30 do 16 minut, a zaskakująco dobre nagranie ukazuje doskonałą grę Królewskiej Filharmonii w Liège pod dyrekcją Węgier Gergely’ego Madarasa. Jako trafny bis dodaje Walc Mephisto nr 1.
Utwór tygodnia:
UMIERAJ Z UŚMIECHEM Lady Gaga i Bruno Mars Lady
W Malibu Gaga otrzymała zaproszenie od Bruno Marsa do połączenia sił w celu współpracy. Łącząc potężne brzmienie Lady Gagi z najbardziej wyrafinowanym falsetem Marsa, ich twórczość przywołuje harmonijne dźwięki grup muzyki soul z lat 70.
- EUR PLN PROGNOZA
- USD PLN PROGNOZA
- NEIRO PROGNOZA. NEIRO kryptowaluta
- BONK PROGNOZA. BONK kryptowaluta
- RENDER PROGNOZA. RENDER kryptowaluta
- COOKIE PROGNOZA. COOKIE kryptowaluta
- AEVO PROGNOZA. AEVO kryptowaluta
- PEPE PROGNOZA. PEPE kryptowaluta
- DOGE PROGNOZA. DOGE kryptowaluta
- NEAR PROGNOZA. NEAR kryptowaluta
2024-08-23 04:20