Paul McCartney na przestrzeni lat: The Beatles, kariera solowa i nie tylko

Patrząc wstecz na niezwykłe życie i karierę Sir Paula McCartneya w latach 2005–2009, jestem po prostu zdumiony jego nieustępliwą kreatywnością i odpornością. Od wydania czterech ciepło przyjętych przez krytyków albumów po występy na wyprzedanych koncertach w Nowym Jorku, wydaje się, że każdy rok przynosił coś nowego dla tego legendarnego muzyka.

Jako zagorzały wielbiciel nie mogę powstrzymać się od wspomnień o niezrównanej podróży, która zaprowadziła mnie na światową scenę jako członek zespołu z legendarnym Johnem Lennonem, Georgem Harrisonem i Ringo Starrem – niezwykłym kwartetem, który wspólnie znaliśmy jako The Beatles .

Znany jako „cudowny Beatles” Paul McCartney napisał piosenki i zdolności muzyczne odegrały kluczową rolę w jego współpracy z Lennonem, która zaowocowała powstaniem The Beatles, jednego z najsłynniejszych zespołów wszechczasów. McCartney i Lennon wspólnie skomponowali dla zespołu wiele hitów, takich jak „I Want to Hold Your Hand”, „Can’t Buy Me Love”, „Strawberry Fields Forever” i „Let It Be”.

W swojej książce „The Lyrics: 1956 to the Present” McCartney porównał współpracę z Lennonem do gry w tenisa stołowego, czyli „ping-ponga”.

Według McCartneya oboje siedzieliśmy i na zmianę proponowaliśmy początkowe stanowisko. Wtedy jeden z nas zgodziłby się i zasugerował drugą linię. To podejście sprawdziło się szczególnie dobrze w przypadku Johna i mnie, ponieważ wszelkie problemy można było szybko rozwiązać w danej chwili.

W 2023 roku, jako ekspert ds. stylu życia, patrząc wstecz na historię muzyki, przypomniałem sobie niezwykły moment, kiedy McCartney i Starr ukończyli nieukończone demo piosenki Lennona „Now and then”. Wykorzystując najnowocześniejsze technologie, umiejętnie włączyli utwory gitarowe zmarłego Harrisona i tchnęli nowe życie w głos Lennona, korzystając z zaawansowanych technik przywracania dźwięku.

Tego konkretnego listopada McCartney podzielił się z BBC Radio 1 swoimi odczuciami podczas procesu nagrywania, stwierdzając: „Wydawało się, że John jest na końcu korytarza, być może w dźwiękoszczelnej kabinie i czułem się, jakbyśmy znowu razem śpiewali”. Dodał, że to przeżycie miało dla niego niepowtarzalny urok.

Przewijaj dalej, aby zobaczyć oś czasu kariery McCartneya:

Paul McCartney na przestrzeni lat: The Beatles, kariera solowa i nie tylko

Paul McCartney zyskał światową sławę jako członek legendarnego zespołu The Beatles, dzieląc tę scenę z Johnem Lennonem, Georgem Harrisonem i Ringo Starrem. Nazywany „słodkim Beatlesem” McCartney w zakresie pisania piosenek i umiejętności muzycznych odegrał znaczącą rolę w powstaniu The Beatles i ich niezrównanym sukcesie w historii muzyki. Razem z Lennonem napisał dla zespołu wiele hitowych piosenek, takich jak „I Want to Hold Your Hand”, „Can’t Buy Me Love”, „Strawberry Fields Forever” i „Let It Be”.

1957 do 1960

W wieku piętnastu lat McCartney spotkał Lennona i ich zespół The Quarrymen. Będąc pod jego wrażeniem, zaprosili McCartneya do gry na gitarze rytmicznej. W 1958 roku Harrison dołączył do zespołu jako gitarzysta prowadzący. Dwa lata później do grupy dołączył Stuart Sutcliffe, a w sierpniu tego roku oficjalnie stali się znani jako The Beatles.

1962 do 1964

Przez pięć lat w Hamburgu zespół współpracował z Tonym Sheridanem przy singlu „My Bonnie”. Ta współpraca przykuła uwagę Briana Epsteina, który później nimi zarządzał. Kilka miesięcy później Starr dołączył do zespołu jako perkusista The Beatles. W październiku 1962 roku ukazał się ich pierwszy wielki hit „Love Me Do”. To zapoczątkowało ich popularność zarówno w Wielkiej Brytanii, jak i Stanach Zjednoczonych, a sławę tę przez następne dwa lata określano jako „Beatlemania”.

Jako oddani wielbiciele, to McCartney i Lennon napisali wówczas większość naszych hitowych singli, a w 1963 roku zadebiutowaliśmy dwoma kultowymi utworami – „I Saw Her Standing There” i „I Want to Hold Your Hand”. Rok później podarowali nam kolejną ponadczasową melodię „Can’t Buy Me Love”.

1965 do 1966

W roku 1965 utwór Paula McCartneya „Yesterday” został zaprezentowany przez The Beatles na ich albumie zatytułowanym „Help!”. Później w tym samym roku wyprodukowali także kolejny album zatytułowany „Rubber Soul”.

Do 1966 roku McCartney poczynił znaczące postępy w pisaniu, aranżowaniu, komponowaniu i produkcji piosenek. W tym samym roku zespół wydał album „Revolver”, prezentujący różnorodne style muzyczne, po którym odbył trasę koncertową po Stanach Zjednoczonych.

Po trasie McCartney zakończył swoje debiutanckie solowe przedsięwzięcie muzyczne, które było odrębne od zespołu. W szczególności stworzył ścieżkę dźwiękową do brytyjskiego filmu „The Family Way”. Praca ta przyniosła mu nagrodę Ivor Novello za najlepszy temat instrumentalny.

1967

McCartney namówił The Beatles do rozpoczęcia kolejnego projektu, którego zwieńczeniem było powstanie wpływowego albumu „Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band”. To przełomowe dzieło było często uważane za pierwszy album koncepcyjny w muzyce rockowej i zawierało takie hity jak „A Day in the Life”, „Strawberry Fields Forever” i „Penny Lane”.

W sierpniu, kilka miesięcy po premierze albumu, zmarł Epstein, pozostawiając The Beatles niepewnych co do ich nadchodzących planów. McCartney przyjął rolę tymczasowego lidera biznesowego grupy, sugerując, aby zamiast tego nakręcili film telewizyjny, który zaowocował produkcją Magical Mystery Tour.

1968 do 1970

W lipcu 1968 roku The Beatles zaprezentowali swój animowany film fabularny „Yellow Submarine”. Jednak koleżeństwo w grupie zaczęło się rozpadać. Kiedy pracowali nad swoim podwójnym albumem zatytułowanym „White Album”, nieporozumienia między członkami zespołu nasiliły się. Po wydaniu ostatniego albumu studyjnego „Abbey Road” w 1969 roku Lennon zdecydował się opuścić zespół, a rok później McCartney poszedł w jego ślady.

W maju 1969 roku Paul McCartney ożenił się z Lindą Eastman, która później w sierpniu urodziła ich córkę, Mary. Po rozwiązaniu The Beatles McCartney przeżył okres depresji, ale jego żona Linda zmotywowała go do dalszego tworzenia i produkcji muzyki. W 1970 roku McCartney wydał swój pierwszy solowy album zatytułowany McCartney, na którym znalazł się przebój „Maybe I’m Amazed” będący hołdem dla jego ukochanej małżonki. Pod koniec tego samego roku wszczął postępowanie sądowe w sprawie oficjalnego rozwiązania The Beatles, które zakończyło się dopiero w 1975 roku.

1971 do 1973

We wrześniu 1971 roku McCartney i Eastman powitali na świecie swoją drugą córkę, Stellę.

Wcześniej kilka miesięcy wcześniej współpracował ze swoim perkusistą Dennym Seiwellem nad swoim drugim albumem zatytułowanym „Ram”. Po zatrudnieniu gitarzystów Denny’ego Laine’a i Henry’ego McCullougha McCartney założył zespół Wings i w 1972 roku wyruszył w swoją pierwszą trasę koncertową po Wielkiej Brytanii. W 1973 roku kolektyw wydał płytę LP „Red Rose Speedway”, na której znalazł się ich pierwszy singiel nr 1 w USA, „My Love. ” Jednak McCullough i Seiwell opuścili Wings po wydaniu swojego albumu, pozostawiając pozostałym członkom zespołu nagranie kolejnego albumu „Band on the Run”.

W tym samym roku McCartney połączył siły z byłym producentem Beatlesów, Georgem Martinem i Eastmanem, aby stworzyć utwór „Live and Let Die”, który stał się tematem przewodnim filmu o Jamesie Bondzie pod tym samym tytułem. Później Martin otrzymał nagrodę Grammy za imponującą aranżację orkiestrową, a McCartney otrzymał nominację do Oscara.

1975 do 1981

W 1975 roku The Beatles zostali formalnie rozwiązani, co umożliwiło zabłyśnięcie nowemu zespołowi Paula McCartneya, Wings. W 1974 roku ich piosenka „Band on the Run” z albumu o tym samym tytule zdobyła nagrodę Grammy w kategorii Najlepsze Popowe Wykonanie Wokalne. Album otrzymał także kolejną nagrodę Grammy, tym razem w kategorii Best Engineered Recording. Po dołączeniu gitarzysty McCullocha i perkusisty Geoffa Brittona, Wings wydali kolejny album zatytułowany „Venus and Mars” i wyruszyli w czternastomiesięczną światową trasę koncertową. Trasa ta była znacząca, ponieważ po raz pierwszy McCartney wykonał na żywo piosenki Beatlesów z Wings, grając takie utwory jak „I’ve Just Seen a Face”, „Yesterday”, „Blackbird”, „Lady Madonna” i nie tylko.

W 1976 roku ukazał się album Wings „Wings at the Speed of Sound”, po którym ukazał się potrójny album koncertowy zatytułowany „Wings Over America” z trasy koncertowej. W następnym roku McCartneyowie powiększyli swoją rodzinę o Jamesa, ich trzecie dziecko i syna. Razem z kolegami z zespołu wydali albumy „London Town” (1978) i „Back to the Egg” (1979), zanim zakończyli działalność w 1981 r. W międzyczasie Paul McCartney wydał swój drugi solowy album „McCartney II” w 1980 r.

1986 do 1990

Miałem przyjemność blisko współpracować z Erikiem Stewartem nad ponad połową utworów na mój szósty solowy album „Press to Play” (1986). Po dwóch latach wydałem album „CHOBA B CCCP”, co było niesamowitym osiągnięciem, ponieważ zostało nagrane w zaledwie dwa dni. W 1989 roku współpracowałem z Gerrym Marsdenem, Holly Johnson i Elvisem Costello przy moim albumie „Flowers in the Dirt”.

Wraz z żoną McCartney założył nowy zespół, w skład którego wchodzili gitarzyści Hamish Stuart i Robbie McIntosh, klawiszowiec Paul „Wix” Wickens i perkusista Chris Whitten. We wrześniu 1989 roku wyruszyli w Światową Trasę Paula McCartneya, która była pierwszą trasą McCartneya od czasu trasy z Wings. Podczas tej trasy zespół ustanowił rekord największej w historii płacącej publiczności na stadionie, grając dla 184 000 widzów w Brazylii w kwietniu 1990 roku. Trasa ta zaowocowała wydaniem potrójnego albumu Tripping the Live Fantastic, na którym zaprezentowano wybrane występy z trasy.

1991 do 1993

W 1991 roku Royal Liverpool Philharmonic Society poprosiło Paula McCartneya o stworzenie kompozycji muzycznej. Nawiązał współpracę z kompozytorem Carlem Davisem i wspólnie wyprodukowali „Liverpool Oratorium”. W przedstawieniu tym wystąpili śpiewacy operowi, tacy jak Kiri Te Kanawa, Sally Burgess, Jerry Hadley i Willard White, a także chór katedry w Liverpoolu.

Następnie McCartney połączył siły z artystą znanym jako Youth, aby wyprodukować album elektroniczny zatytułowany „Strawberries Oceans Ships Forest” (1993). Ponadto wydał swój dziewiąty solowy album „Off the Ground” (1993) i wyruszył w światową trasę koncertową zwaną New World Tour. Efektem tej trasy było wydanie albumu „Paul is Live” jeszcze w tym samym roku.

1994 do 1999

McCartney na chwilę przerwał swoje solowe wysiłki, aby przyczynić się do współpracy Apple z Harrisonem, Starrem i Martinem nad Antologią Beatlesów. Projekt ten obejmował telewizyjny film dokumentalny, trzyczęściowy zbiór podwójnych albumów oraz książkę będącą kroniką historii i rozpadu The Beatles.

W 1997 roku Paul McCartney wznowił karierę muzyczną wydając albumy „Flaming Pie”, „Standing Stone” i „Rushes”. Po śmierci swojej żony Lindy na raka piersi w 1998 r. wydał album „Run Devil Run” w 1999 r. Album ten był długo planowanym projektem inspirowanym Lindą, a jej zachęta napędzała go przez lata. W kwietniu tego roku McCartney zorganizował koncert w hołdzie zatytułowany „Koncert dla Lindy” w Royal Albert Hall.

2000 do 2001

W 2000 roku Paul McCartney nawiązał współpracę z Super Furry Animals i Youth przy tworzeniu elektronicznego albumu „Liverpool Sound Collage”. W ramach szczerego hołdu zadedykował utwór „Nova” albumowi zatytułowanemu „A Garland for Linda”, kompilacji muzyki klasycznej i chóralnej poświęconej jego zmarłemu małżonkowi. W następnym roku McCartney zorganizował koncert w Nowym Jorku w odpowiedzi na tragiczne wydarzenia z 11 września, a w listopadzie wydał swój studyjny album „Driving Rain” zawierający piosenkę „Freedom” – kompozycję inspirowaną atakami.

2002 do 2003

W ramach innowacyjnego posunięcia McCartney założył nowy zespół, w skład którego wchodzili gitarzyści Rusty Anderson i Brian Ray, klawiszowiec Wickens i perkusista Abe Laboriel Jr. Zespół ten wyruszył w kwietniu w światową trasę koncertową, której zwieńczeniem było wydanie podwójnego albumu koncertowego zatytułowanego „Powrót do USA”

W czerwcu tego samego roku McCartney ożenił się z Heather Mills, a w październiku 2003 roku zostali pobłogosławieni córką o imieniu Beatrice.

2005 do 2009

McCartney wydał w tym okresie kilka albumów: „Chaos and Creation in the Backyard” (2005), „Ecce Cor Meum” (2006), „Memory Almost Full” (2007) i „Electric Arguments” (2008). W 2009 roku zagrał trzy koncerty z rzędu w Nowym Jorku, na które wszystkie bilety zostały wyprzedane, czego efektem był podwójny album koncertowy zatytułowany „Good Evening New York City”.

W 2006 roku McCartney i Mills postanowili się rozstać, a w 2008 roku oficjalnie zakończyli małżeństwo. W toku postępowania McCartneyowi przyznano wspólną opiekę nad dzieckiem.

2011 do 2015

W 2011 roku McCartney otrzymał zamówienie od New York City Ballet, co zaowocowało jego debiutancką kompozycją baletową zatytułowaną „Ocean’s Kingdom”. W tym samym roku ożenił się ze swoją trzecią żoną, Nancy Shevell.

W lutym 2012 roku artysta zaprezentował swój album zatytułowany „Kisses on the Bottom”. W tym samym miesiącu został uznany Człowiekiem Roku MusiCares i wszedł na scenę podczas 54. dorocznej ceremonii rozdania nagród Grammy. Później w czerwcu McCartney zakończył koncert Diamentowego Jubileuszu Królowej Elżbiety przed Pałacem Buckingham, a także wystąpił na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2012 w Londynie.

Mniej więcej rok później wydał album zatytułowany „New”, a w 2014 roku wystąpił na scenie podczas koncertu finałowego w Candlestick Park. Następnie McCartney połączył siły z Kanye Westem przy singlu „Only One”. Na początku 2015 roku nawiązał współpracę z Westem i Rihanną nad singlem „FourFiveSeconds”, a oni zaprezentowali tę współpracę na żywo podczas 57. dorocznej ceremonii rozdania nagród Grammy w lutym.

2020 do 2024

W 2020 roku Paul McCartney wydał swój osiemnasty solowy album zatytułowany „McCartney III”. Rok później, w listopadzie, na półki trafiła jego książka „The Lyrics: 1956 to the Present”. Książka ta powstała na podstawie rozmów, jakie przeprowadził z irlandzkim poetą Paulem Muldoonem. Latem 2022 roku McCartney rozpoczął trasę koncertową „Got Back”, będącą jego pierwszą trasą po Stanach Zjednoczonych od 2019 roku.

W 2022 roku McCartney otrzymał swoją pierwszą nagrodę Emmy za produkcję filmu dokumentalnego „The Beatles: Get Back”. Ten dokument skupiał się na powstaniu albumu The Beatles „Let It Be” z 1970 r., wykorzystując materiał filmowy i nagrania uchwycone podczas oryginalnego filmu dokumentalnego z 1970 r. o tym samym tytule. Rok później, w 2023 roku, wydał książkę „1964: Eyes of the Storm”, będącą kompilacją zdjęć wykonanych przez McCartneya u szczytu Beatlemanii. Rozpoczynając się w październiku 2024 r., jego trasa koncertowa „Got Back” będzie podróżować po całym świecie, zatrzymując się w Ameryce Południowej i kończąc w Europie.

2024-08-18 03:26