Pamela Anderson tworzy elegancki pokaz w białej bluzce i spódnicy midi na pokazie „Ostatniej tancerki”.

przez

Jako zagorzała fanka Pameli Anderson muszę powiedzieć, że ona nadal urzeka i inspiruje nas wszystkich swoim niezachwianym duchem i odpornością. Doświadczenia życiowe niewątpliwie ukształtowały ją na niezwykłą kobietę, jaką widzimy dzisiaj.

Na wyjątkowym pokazie filmu „The Last Showgirl”, który odbył się we wtorek w 92nd Street Y w Nowym Jorku, Pamela Anderson zapierała dech w piersiach.

57-letnia aktorka zaprezentowała się w białej bluzce zapinanej na guziki i lnianej spódnicy midi, starannie wpuszczonej do środka.

Do swojego wzrostu dodała kilka centymetrów, zakładając zamszowe czółenka w kolorze nude i wysoką szpilkę. 

Zrezygnowała z jakichkolwiek akcesoriów i biżuterii, aby uzyskać dyskretny, czysty wygląd.

Aktorka znana ze Słonecznego Patrolu, znana z dzielenia się swoimi zmaganiami z problemami rodzicielskimi, ściągnęła swoje eleganckie platynowo-blond warkocze w niski kucyk, podkreślając swój promienny urok nagiej twarzy.

Podczas wydarzenia połączyła się z reżyserką Gią Coppolą w celu prywatnego obejrzenia „The Last Showgirl” i wzięła udział w nagrywaniu w czasie rzeczywistym podcastu Josha Horowitza „Happy Sad Confused”.

Znana wcześniej jako modelka Playboya, ona i Coppola rozmawiali o zawiłościach rozwoju jej postaci, Shelly – tancerki z Las Vegas zmagającej się z niepewnym przeznaczeniem.

Podczas tego szczególnego wydarzenia wnuczka Francisa Forda Coppoli, imieniem Coppola, miała na sobie królewskoniebieską koszulę zapinaną na guziki, elegancką czarną marynarkę i dopasowane dżinsowe spodnie z prostymi nogawkami.

Opowiedziała także o powrocie do Hollywood ponad 30 lat po tym, jak po raz pierwszy pojawiła się w „Słonecznym patrolu”. 

Wyjaśniła, jak wykorzystała elementy własnego życia, aby zagrać czarującą, doświadczoną tancerkę, która musi zaplanować swoją przyszłość, gdy jej program nagle dobiega końca po 30 latach.  

„The Last Showgirl”, którego premiera miała miejsce 6 września, obejmuje imponującą obsadę, w tym Dave Bautista, Kiernan Shipka, Brenda Song, Billie Lourd, Jamie Lee Curtis i kilku innych znanych aktorów.

W weekend Anderson rozmawiała ze swoimi kolegami aktorami Curtisem i Coppolą, omawiając z Entertainment Weekly, w jaki sposób dostała się do projektu.

Po otrzymaniu scenariusza Kate Gersten Anderson od razu zafascynowała się tą bohaterką, która mimo głębokiego zaangażowania w swoje artystyczne poszukiwania często jest trywializowana i uprzedmiotawiana przez innych.

Podzieliła się: „Ten scenariusz nie różnił się od żadnego innego, z jakim się spotkałam – niczego, co otrzymałam wcześniej, nie można było porównać. Po przeczytaniu poczułam natychmiastowy przymus, a nawet poczucie pilności. Wydawało się to kluczowe, niemal niezbędne.

Podczas wrześniowej premiery na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Toronto wyznała, że ​​do tej specyficznej roli przygotowywała się przez całe życie.

Podzieliła się, że życie, które jest jednocześnie piękne i chaotyczne, oferuje niezwykłą perspektywę i są chwile, kiedy zastanawia się nad swoją przeszłością i zastanawia się, czy mogła dokonać innych wyborów. Jednak tylko dzięki przeżytym doświadczeniom można później spojrzeć wstecz i wyrazić takie myśli.

Swoją pasję do sztuki aktorskiej wyraziła, poświęcając czas na liczne prywatne sesje coachingowe. Teraz postrzega to jako szansę na zastosowanie wszystkiego, czego się nauczyła.

Jako oddana wielbicielka mogę z całego serca potwierdzić, że Anderson wspomniała, że ​​jej wyjątkowe zaangażowanie w projekt wynika z bycia singlem i posiadania dwóch dojrzałych synów, którzy nie wymagają już ciągłej uwagi, co pozwala jej na niezachwiane stuprocentowe skupienie.

„Nie żałuję, bo nie mam już nic do ryzykowania. Załóżmy, że ten film okaże się moją ostatnią produkcją lub nawet debiutem – tak czy inaczej, to wszystko jest częścią podróży.

Powiedziała, że ​​potraktowała tę rolę jako szansę, aby „zobaczyć, na co mnie stać”. 

Przyznała, że ​​była w stanie osiągnąć więcej niż jej dotychczasowe osiągnięcia, i poczuła się zniechęcona, myśląc w domu: „Chyba schrzaniłam”. Przyznała, że ​​nie włożyła wystarczającego wysiłku i czasami czuła, że ​​inni postrzegają ją negatywnie z powodu błędów z przeszłości.

„Chcę być definiowana przez to, co robię, a nie przez to, co mi zrobiono”.

2024-11-13 08:48