Czy odgadniesz gwiazdę Grease? Po swoich 68. urodzinach aktor zupełnie odbiega od odzianego w skórę punka

przez

Jako zagorzały fan ponadczasowego arcydzieła „Grease”, jestem całkowicie urzeczony przemianą gwiazd, które z wdziękiem zbliżają się do swoich złotych lat. Wizerunek T-Birds, zwłaszcza Kelly Ward, która grała Putziego, stanowi wyraźny kontrast w stosunku do ich zbuntowanej osobowości z liceum.

Bez wątpienia Grease to jeden z najbardziej kultowych filmów, jakie kiedykolwiek powstały. W wersji z 1978 roku aktorzy wcielili się w awanturniczą grupę nastolatków z liceum. Jednak w chwili obecnej te utalentowane osoby zbliżają się do siedemdziesiątki.

Jako zagorzały entuzjasta Grease, z zachwytem wspominam jednego konkretnego T-Birda, który właśnie osiągnął 68! Jednak oddani zwolennicy filmu mogą mieć trudności z rozpoznaniem tej kultowej postaci poza ekranem.

W poniedziałek zauważono, że skupiony aktor pojawia się przed studiem lektorskim w Glendale w Kalifornii, ubrany w niebieskie dżinsy, tenisówki i jasnoróżowy top z długim rękawem.

Ojciec trójki dzieci, który występował także w programach telewizyjnych, takich jak Magnum, P.I., Bret Maverick i The Waltons, całkowicie oderwał się od swojej roli nastolatka w skórzanej kurtce, który spotyka się z Dannym Zuko z Johna Travolty.

Film zatytułowany „Grease”, wyreżyserowany przez Randala Kleisera, opowiada historię Danny’ego i Sandy Olssonów, granych przez nieżyjącą już Olivię Newton-John, którzy przeżyli romantyczny letni romans. Los chciał, że później odkrywają, że uczęszczają do tego samego liceum.

Nazywam się Danny i kiedy nie robię zamieszania, można mnie spotkać majsterkującego przy samochodach wraz z moimi kumplami, Kenickim, Doodym, Sonnym i Putziem – znanymi pod wspólną nazwą T-Birds.

Tak naprawdę to Kelly Ward, znany aktor, wcielił się w postać Putziego, a zauważono go w drodze na plan zaledwie dzień po świętowaniu swoich 68. urodzin.

W filmie postać grana przez Warda, członka obsady serialu Grease, została specjalnie stworzona, aby żywo przedstawiać najmłodszego członka grupy T-Birds.

Właściwie nie był to pierwszy raz, kiedy współpracował z gwiazdą Travoltą; pracowali razem już wcześniej przy filmie telewizyjnym „Chłopiec w plastikowej bańce” z 1976 roku.

Pięć lat później, po kilku gościnnych rolach w serialach telewizyjnych, takich jak M*A*S*H i Quincy M.E., Ward zdecydował się odejść od aktorstwa ekranowego.

Początkowo rozwijał swoją karierę, pełniąc funkcję reżysera głosowego w Disney Television Animation i pisząc scenariusze do różnych seriali animowanych, w tym do filmu Wszystkie psy idą do nieba 2 (1996).

Przez dwie dekady, od 1992 do 2015 roku, miałem zaszczyt pełnić funkcję wiceprezesa ds. animacji w MGM Studios, gdzie doskonaliłem swoje umiejętności w dziedzinie animacji. Jednocześnie przez ponad dwie dekady piastowałem stanowisko adiunkta w dziedzinie teatru muzycznego w School of Dramatic Arts Uniwersytetu Południowej Kalifornii, dzieląc się swoją wiedzą i pasją z przyszłymi pokoleniami artystów.

Kiedy zastanawiam się nad moim doświadczeniem związanym z pracą nad tym legendarnym filmem, nie mogę powstrzymać się od zdumienia wpływu, jaki wywarł on na popkulturę. Kiedy zapytano mnie o to w wywiadzie dla Snakkle, nie mogłem powstrzymać poczucia dumy i wdzięczności za rolę, jaką odegrało to w kształtowaniu nie tylko mojej kariery, ale także zbiorowych wspomnień kinomanów na całym świecie.

Kiedy zanurzam się w tym niezwykłym ruchu, nie mogę powstrzymać się od zdumienia jego dalekosiężnym wpływem. Wielokrotnie słyszeliśmy szepty o jego potencjale, jednak nikt z nas nie był w stanie przewidzieć skali jego sukcesu i wszechobecności.

„Dlatego zawsze jest to radość i niespodzianka, gdy wydaje się, że trwa wiecznie”.

Dla tych z nas, którzy wzięli udział, tym, co naprawdę przynosi szczęście, jest nasza konsekwentna więź ze sobą. To jak dalsza rodzina, w której oferujemy sobie nawzajem ogromne wsparcie. Niestety po drodze ponieśliśmy pewne straty.

Poproszony o podzielenie się „szczególnymi wspomnieniami” dotyczącymi Travolty i Newtona-Johna, Ward wspomina: „John był dość zabawny na planie. Tak naprawdę odkryliśmy, że oboje mieliśmy szczęście w karierze, ponieważ nasze rodziny wspierały sztukę niezależną.

Okazało się, że łączy nas silna więź i od czasu do czasu w wolnych chwilach włamujemy się do lekkich układów tanecznych, podobnych do tańca w miękkich butach lub stepowania, co zawsze jest przyjemne.

Wyraził swój głęboki podziw, mówiąc: „Byłem nią całkowicie oczarowany. Darzyłem ją ogromnym uczuciem. Bez wątpienia jest jedną z najbardziej oszałamiających osób, jakie kiedykolwiek spotkałem”, odnosząc się do Newtona-Johna, który tragicznie zmarł w sierpniu 2022 r.

„Posiadała pełną wdzięku postawę, elegancję w ruchach, miękkość w mowie i nigdy nie powiedziała nieuprzejmej uwagi. Warto zauważyć, że miała zabawną, zalotną stronę; jednak nawet wtedy zrozumiałem, że przebijała się po prostu jej dobroć.

2024-11-19 21:09