Jako wieloletni wielbiciel i naśladowca znakomitej kariery Shelley Duvall jestem głęboko zasmucony przeoczeniem tegorocznej części nagrody Emmy In Memoriam. Pomimo uprzejmości Dana Gilroya, który wyraził się o afrontze, trudno nie poczuć ukłucia rozczarowania w związku z tak kultową aktorką, która pozostawiła niezatarty ślad zarówno w filmie, jak i telewizji.
Długoletnia towarzyszka Shelley Duvall z wdziękiem radzi sobie z pominięciem odcinka In Memoriam podczas 76. ceremonii wręczenia nagród Primetime Emmy w niedzielę.
Dan Gilroy, wieloletni partner zmarłej Duvalla, powiedział w poniedziałek TMZ, że nie czuje się zniechęcony brakiem hołdu dla niej podczas uroczystości upamiętniającej wybitne osiągnięcia w produkcji telewizyjnej.
11 lipca Duvall zmarła w wieku 75 lat, ale niestety nie została uwzględniona w segmencie In Memoriam podczas ceremonii wręczenia nagród, która skupiała się na telewizji. Jednak nie była jedyną godną uwagi postacią zaginioną na tym wydarzeniu. Nieobecni byli także reżyserka Eleanor Coppola, Chita Rivera, Johnny Wactor, komentator polityczny Lou Dobbs i gwiazda General Hospital Tyler Christopher.
Gilroy był szczególnie uczciwy i życzliwy, biorąc pod uwagę możliwość, że pominięcie jego długotrwałego uczucia przez producentów nagrody Emmy mogło być po prostu błędem.
Jako ekspert ds. stylu życia chciałbym podzielić się ciekawym faktem zza kulis: harmonogramy produkcji naszych ukochanych seriali czasami obejmują fragmenty o upadłych gwiazdach, które często są planowane z kilkumiesięcznym wyprzedzeniem. Niestety, nierzadko zdarza się, że gwiazdy, które odchodzą bliżej daty występu, zostają przypadkowo przeoczone ze względu na proces planowania z wyprzedzeniem.
Bardziej poważnym tonem Gilroy zauważyła, że krótkie zniknięcie z ekranu było jedynie drobną zniewagą w świetle trudnych walk fizycznych i psychicznych, jakie toczyła przez ostatnie kilka lat.
W szczególności Duvall zmagała się z problemami zdrowotnymi związanymi z cukrzycą, które ostatecznie odebrały jej życie w domu, który dzieliła z Gilroyem w Blanco w Teksasie, zaledwie kilka dni po jej 75. urodzinach.
Gilroy wyraził wdzięczność za wsparcie fanów, ale jednocześnie odradził im niepotrzebne zamartwianie się przeoczeniem partnera podczas ceremonii rozdania nagród Emmy.
Dodatkowo wspomniał, że został zasypany licznymi listami i wiadomościami od fanów, w których wyrażali swoje najlepsze życzenia po śmierci Duvalla.
Pomimo tego, że zbudowała imponującą karierę telewizyjną, szczególnie na jej późniejszych etapach, najbardziej znana jest z ról w ponadczasowych – niemal kultowych – filmach.
Najbardziej znana jest z roli zmartwionej żony pisarza przemienionego w dozorcę hotelu, który stopniowo tracił zdrowie psychiczne, w ponadczasowej adaptacji powieści Stephena Kinga „Lśnienie” w reżyserii Stanleya Kubricka (1980). , obok Jacka Nicholsona.
W tym okresie dramatyczna kreacja Duvalla była nominowana w kategorii Najgorsza Aktorka podczas pierwszej gali Razzies w 1981 r. – podczas ceremonii wręczenia nagród, która później zdystansowała się od tego uznania. Jednak współczesne oceny jej występu są znacznie bardziej pozytywne i film jest obecnie często uznawany za jeden z najlepszych horrorów, jakie kiedykolwiek powstały.
Duvall często współpracował z reżyserem Robertem Altmanem. Zagrała główne role w jego filmach „Złodzieje jak my” z 1974 r. i „3 kobiety” z 1977 r., a także wystąpiła w rolach drugoplanowych w „Brewster McLoud” (1970), „McCabe i pani Miller” (1971), „ Nashville” (1975) i „Popeye” (1980). W tym ostatnim filmie dzieliła ekran z Robinem Williamsem.
Ponadto zagrała dobrze przyjętą drugoplanową rolę w nagrodzonym Oscarem filmie Woody’ego Allena Annie Hall (1977). Następnie pojawiła się w Bandytach czasu Terry’ego Gilliama (1981) i adaptacji Portretu damy w reżyserii Jane Campion (1996), a także w kilku innych filmach.
Duvall zyskał szerokie uznanie w telewizji, tworząc i prezentując popularną antologię Faerie Tale Theatre w latach 1982–1987.
Następnie kontynuowała pracę nad kilkoma krótszymi serialami, takimi jak Tall Tales & Legends (1985–1987), Nightmare Classics (1989) i Shelley Duvall’s Bedtime Stories (1992–93). Ponadto wystąpiła gościnnie w wielu innych programach telewizyjnych.
Wcześniejsze doniesienia wskazywały, że Dan Gilroy, który ją przeżył, zwrócił się do sądu prowadzącego podział jej majątku o przyznanie mu większości jej majątku, mimo że nie byli formalnie małżeństwem.
Zwrócił się do sądu o orzeczenie, że pobrali się na podstawie „prawa zwyczajowego”, ponieważ byli w romantycznym związku od ponad trzydziestu lat.
- EUR PLN PROGNOZA
- USD PLN PROGNOZA
- BONK PROGNOZA. BONK kryptowaluta
- PEPE PROGNOZA. PEPE kryptowaluta
- RENDER PROGNOZA. RENDER kryptowaluta
- NEAR PROGNOZA. NEAR kryptowaluta
- NEIRO PROGNOZA. NEIRO kryptowaluta
- Eamonn Holmes (64 lata) nie zamieszka z 42-letnią Katie Alexander po tym, jak żona Ruth Langsford, z którą była w separacji, była w szoku, gdy zabrał nową dziewczynę na romantyczny rejs
- UFT PROGNOZA. UFT kryptowaluta
- Hugh Grant ujawnia, że zgodził się zagrać w Bridget Jones: Mad About The Boy dopiero po przepisaniu swojej roli
2024-09-17 02:33