„Kochałem swoją gejowską przeszłość” – mówi legenda Who, Peter Townshend

Jako wieloletni wielbiciel brytyjskiego kina i kultury jestem głęboko zaintrygowany podobieństwami między bohaterami Emmy Thompson w „Mad About The Boy” i „To właśnie miłość”. Po obejrzeniu obu filmów muszę przyznać, że umiejętność Thompsona w przedstawianiu złożonych emocji z takim wdziękiem jest naprawdę godna pochwały.

W podeszłym wieku często spotykał swoją babcię biegającą po domu bez ubrania, co prawdopodobnie dało mu wgląd w motywację stojącą za jego najbardziej znanymi tekstami: „Modlę się, abym umarł, zanim się zestarzeję”.

Wygląda na to, że w wieku 80 lat Pete Townshend, założyciel The Who, pogodził się z faktem, że jego młodzieńcze aspiracje przygasły w przeszłości. Zamiast tego zdecydował się być bardziej otwarty niż kiedykolwiek w kwestii innych pasji – zwłaszcza tych związanych z jego dawnym pociągiem do mężczyzn.

Townshend własnymi słowami, odnosząc się do przypadków, które nazywa „związkami osób tej samej płci”, rozmyśla: „Spróbowałem i sprawiło mi to wielką przyjemność”.

Townshend zauważa w swobodny sposób: „Nawiązałem kilka naprawdę cennych przyjaźni, które trwają do dziś. Jednak jeśli chodzi o relacje intymne, po prostu nie pasowało to do moich preferencji i stylu życia.

Trzydzieści lat temu jego wizerunek radykalnie różnił się od obecnego. Wyjaśnił wówczas sens swojej piosenki Rough Boys i opowiedział o swoim rozumieniu związków homoseksualnych, które sięga poprzedniej dekady.

„Kochałem swoją gejowską przeszłość” – mówi legenda Who, Peter Townshend

Omawiając swój termin „życie gejów”, wyjaśnił, że miał na myśli swoich przyjaciół, którzy identyfikują się jako geje. Wyjaśnił, że ankieter błędnie zinterpretował to jako ujawnienie swojej orientacji seksualnej, choć w rzeczywistości tak nie było.

Townshend, mężczyzna, który spędził ponad dwadzieścia lat w związku małżeńskim z Karen, z którą miał troje dzieci, a który później poślubił kompozytorkę Rachel Fuller (51 lat), często dawał do zrozumienia, że żywi uczucie do Sir Micka Jaggera.

Na łamach magazynu Record Collector podkreśla, że pociągał go mocno seksualnie. Co więcej, wspomina, że mogły istnieć inne osoby, które również wzbudziły jego romantyczne zainteresowanie.

Jako oddany wielbiciel opowiadający wydarzenia wydaje się, że Kit Lambert, współzarządca The Who, znalazł się wśród osób, które zmarły w wyniku walki z uzależnieniem od heroiny. Według Townshenda identyfikował się zarówno jako gej, jak i biseksualista.

„Odgrywał znaczącą rolę w moim życiu i być może żywiłam do niego niewypowiedziane uczucia romantyczne lub seksualne. Jednak te emocje nigdy nie wydawały się odwzajemnione ani otwarcie wyrażone. Zamiast tego jakaś część mnie pragnęła w ten sposób jego uczucia, ale on pozostawał nieświadomy.

Wciąż mówię o jego pokoleniu. Czy wszyscy byli bi, zanim się zestarzeli?

Ejiofor: Zdjęcia w Londynie to „pieśń miłosna dla miasta”

W nadchodzącym filmie Bridget Jones: Mad About The Boy będzie głównym aktorem. Wcześniej mogliście go widzieć w innej udanej komedii romantycznej zatytułowanej „To właśnie miłość”.

Chiwetel Ejiofor twierdzi, że między obydwoma filmami istnieją niezwykłe podobieństwa.

Aktor z „12 Years a Slave” zauważa, że w niektórych momentach kolory się mieszają, i uważa to za przyjemne, ponieważ jego postać nawiązuje do roli, jaką w ich serialu odegrała Renee Zellweger.

Ejiofor komentuje: „Wspaniale jest brać udział w takich filmach, ponieważ wychwalają życie, miłość i miejskie krajobrazy. Kręcenie w Londynie jest jak napisanie szczerej ody do miasta”.

Lodowe urodziny dla Emilii po 50-tce

Jako wieloletni mieszkaniec Wielkiej Brytanii i zwolennik brytyjskiej polityki z uwagą przyglądam się niedawnym internetowym wybrykom Laurence’a Foxa, aktora, który stał się politykiem, który w tym tygodniu wzbudził kontrowersje swoimi podburzającymi postami w mediach społecznościowych. W jednym przypadku nazwał Sir Keira Starmera, przywódcę Partii Pracy, „zdrajcą” za rzekome stanięcie po stronie „barbarzyńców-imigrantów”.

Tymczasem Emilia Fox, jego kuzynka, cieszy się spokojnym świętowaniem swoich 50. urodzin w jednym z malowniczych miejsc Londynu.

W znanej restauracji River Cafe w Hammersmith, czyli dzielnicy, z której pochodzi, zauważono aktorkę znaną z „Cichego świadka”, delektującą się przy tej okazji ulubionymi lodami migdałowymi, ozdobionymi zapaloną świecą.

Uważa swoje przełomowe urodziny za szczególnie wyjątkowe ze względu na życzliwość i troskliwość okazaną przez wiele osób, jak sama twierdzi.

Sophie jest jasnym punktem dla Starlight

W latach 80., po opuszczeniu Royal Marines, książę Edynburga znalazł zatrudnienie w teatrze „Really Useful” Andrew Lloyda Webbera. Tutaj brał udział jako asystent produkcji przy produkcjach muzycznych takich jak „Starlight Express”.

Jako osoba, która intensywnie pracowała z osobami niepełnosprawnymi i była orędowniczką włączających programów artystycznych, byłam głęboko poruszona obecnością księcia Edwarda i Sophie na przedstawieniu Starlight Revival w Troubadour Wembley Park Theatre w Londynie w tym tygodniu. Szczególnie pocieszające było to, że Edward, patron Centrum Orfeusza, organizacji charytatywnej dla osób niepełnosprawnych, poświęcił czas, aby wesprzeć tak nowatorskie przedstawienie na wrotkach, które podkreśla talenty i zdolności osób niepełnosprawnych. Ten rodzaj widoczności i wsparcia ma kluczowe znaczenie dla wspierania bardziej włączającego społeczeństwa, w którym każdy ma równe możliwości wyrażania siebie poprzez sztukę. Zaangażowanie pary królewskiej w tę sprawę było naprawdę inspirujące i mam nadzieję, że ich wsparcie pomoże podnieść świadomość i zwiększyć finansowanie Centrum Orfeusza i podobnych organizacji na całym świecie.

Sophie włożyła jedwabiście złotą sukienkę „Gelato Dress” za 280 funtów hiszpańskiej marki Matelier, ale w porównaniu z innym członkiem obsady, Jeevanem Braichem, wyglądała na nieco skromniej ubraną.

King’s Foundation poszukuje dwóch nowych członków zarządu

Wcześniej Michael Fawcett, który był bliskim doradcą króla Karola, był znany ze swoich talentów w sztukach perswazji; jednakże po jego odejściu potrzebne są osoby biegłe w sztuce zbierania funduszy.

Jako ekspert ds. stylu życia muszę podzielić się ciekawym wydarzeniem: wbrew niektórym spekulacjom nowo koronowany monarcha po wstąpieniu na tron zdołał utrzymać swoje filantropijne przedsięwzięcia. W rzeczywistości Fundacja Królewska poszukuje obecnie dwóch oddanych osób, które dołączą w charakterze nowych członków zarządu.

Ponad trzy lata temu ustąpiłem ze stanowiska dyrektora generalnego fundacji w odpowiedzi na oskarżenia, że prowadzę rozmowy na temat nadania obywatelstwa brytyjskiego i tytułu szlacheckiego bogatemu saudyjskiemu biznesmenowi – a wszystko to w zamian za hojną darowiznę przekraczającą 1,5 funta. milionów dla naszej fundacji.

W ogłoszeniu fundacja podkreśliła, że poszukuje nowych członków zarządu, którzy mogą zaoferować wiedzę i umiejętności, które pomogą nam w działaniach charytatywnych. Obszary zainteresowania obejmują: obecność w Szkocji, skuteczne zarządzanie działalnością charytatywną i skuteczne międzynarodowe pozyskiwanie funduszy.

Przegrany dla Zwycięzcy

Kontrowersyjny film akcji „Życzenie śmierci” z 1974 r. w reżyserii nieżyjącego już entuzjasty życia Michaela Winnera jest obecnie wyświetlany ponownie w nowojorskim Muzeum Sztuki Nowoczesnej.

Podejrzewam jednak, że gdyby nasz zmarły reżyser był nadal z nami, mógłby poczuć się urażony przedstawieniem jego twórczości na stronie internetowej. Stwierdzenie „Wybór zwycięzcy, aby zatrzeć stanowisko filmu w sprawie traumy bohatera w celu usprawiedliwienia niekończącego się szału zemsty” zostało skrytykowane za jego niemoralny i rasistowski podtekst.

Death Wish wydaje się odzwierciedlać utrzymujące się nieporozumienia na temat bezpieczeństwa społeczności, a także manipulację strachem w celu osiągnięcia korzyści politycznych, co niestety nadal jest powszechne w stałych wiadomościach i na platformach mediów społecznościowych.

Rada zatwierdza plany przekształcenia biura w domu Paula O’Grady’ego w wynajem wakacyjny

Po napotkaniu początkowego oporu wdowiec po Paulu O’Gradym z sukcesem przekształcił wspólne miejsce zamieszkania (biurowiec) w obiekt do wynajęcia na wakacje, mając przy tym ostatnie słowo i śmiejąc się z sąsiadów.

Chociaż niektórzy wyrazili obawy co do nieodpowiedniego planu, który może prowadzić do ciągłego napływu gości, urzędnicy ds. planowania w Radzie Miejskiej Ashford w hrabstwie Kent mimo to poparli propozycje Andre Portasio.

2024-08-09 03:13