Judd Hirsch wspomina życie Boba Newharta i dobroć, jaką mu okazał, gdy wystąpili razem w filmie George i Leo

Jako wielki fan klasycznych seriali komediowych zawsze darzyłem Boba Newharta dużym szacunkiem za jego wyjątkowy talent komediowy i wszechstronność aktorską. Jego podróż od stand-upu do gwiazdy telewizji jest naprawdę inspirująca.

Po jego śmierci 18 lipca w wieku 94 lat Bob Newhart ma pewność, że jego szanowana pozycja w świecie telewizji nie ulegnie zmianie.

Po śmierci w swojej rezydencji w Los Angeles Judd Hirsch zastanawia się nad wpływem, jaki Newhart wywarł na niego osobiście i zawodowo.

W wywiadzie dla People rodowity nowojorczyk wspominał swoją pracę w serialu komediowym CBS „George i Leo”, jednym z dwóch nieudanych seriali w karierze Newharta w latach 90. Oznajmił, że zawsze będzie cenił współczucie, jakie okazywali jemu i jego bliskim.

Dowiedziawszy się, że Hirsch często podróżował w piątki z Los Angeles do Nowego Jorku, aby spędzić czas z rodziną z córką, Newhart chciał go uspokoić i zaoferował pomoc w zapewnieniu terminowego powrotu co tydzień.

Jak pamięta, Hirsch musiał złapać nocny lot z powodu efektu czerwonych oczu, aby zapewnić sobie dwa dni wolnego po piątkowych zdjęciach. Bob zapewnił go: „Zrobisz ten samolot, ilekroć będziemy kręcić”, na co Hirsch się zgodził, pozwalając Bobowi kontrolować harmonogram produkcji i unikać przeciągania się w czasie.

Judd Hirsch wspomina życie Boba Newharta i dobroć, jaką mu okazał, gdy wystąpili razem w filmie George i Leo

Wcześniej aktor taksówki był świadomy zdolności osobowości telewizyjnej do skutecznego zarządzania przebiegiem odcinków telewizyjnych. Wierzył, że jego umiejętności i rozwaga pozwolą mu wrócić do córki w Nowym Jorku.

Hirsch powiedział, że Bob miał kontrolę nad tempem produkcji, mimo że nie był twórcą ani reżyserem tych rzeczy. Ta uwaga Boba była niezwykle troskliwa wobec Hirscha, który wyraził wdzięczność, ale niestety nie miał okazji podziękować mu osobiście, ponieważ pracowali razem tylko przez jeden sezon.

Kiedy jego trzyletnia córka Montana była z byłą żoną Bonni Sue Chalkin, Hirsch postanowił przylecieć z daleka, aby spędzić cenny czas z nią i swoją rodziną.

Ponieważ czwórka dzieci nazywała go tatą, Newhart dobrze orientował się w wyzwaniach związanych z godzeniem życia rodzinnego i obowiązków zawodowych, zapewniając wszystkim kontakt przy wykonywaniu różnych obowiązków.

Patrząc wstecz, żałuję, że nie mogłem osobiście wyrazić mojej najgłębszej wdzięczności tej legendzie komiksu. Zawsze był wobec mnie taki hojny i troskliwy. Gdybym tylko mogła wrócić i powiedzieć mu, jak wiele znaczy dla mnie jego dobroć.

Aktor powiedział: „W tamtym momencie nie musiał się udowadniać. Był już liderem, czyli „królem wzgórza”. Poczułem się niesamowicie szczęśliwy, że spędziłem z nim czas w tym okresie. Wiele osób mogło pozazdrościć mi mojej pozycji.

Hirsch może poszczycić się znaczącą karierą aktorską w filmach, m.in. w „Zwyczajnych ludziach” (1980), za które otrzymał nominację do Oscara dla najlepszego aktora drugoplanowego, a także „Biegnąc na pustym terenie” (1988), „Dzień Niepodległości” (1996), „Dzień Niepodległości” (1996), „ Piękny umysł” (2010), „Dzień Niepodległości: Odrodzenie” (2016), „Nieoszlifowane klejnoty” (2019), a ostatnio „Fabelmanowie” (2022).

Był nominowany do dwóch prestiżowych nagród teatralnych Tony za role w „I’m Not Rappaport” w latach 1985–1988 oraz „Rozmowach z moim ojcem” w latach 1992–1993.

Hirsch, który może poszczycić się imponującym doświadczeniem aktorskim zarówno w produkcjach filmowych, jak i scenicznych, jest najbardziej rozpoznawalny przez publiczność dzięki występom na małym ekranie. Warto zauważyć, że zagrał Alexa Reigera w uwielbianym serialu Taxi (1978–1983), Johna Laceya w serialu „Drogi Johnie” (1988–1992) i Alana Eppesa w serialu kryminalnym Numb3rs (2005–2010).

W przypadku George’a i Leo Newhart wcielił się w postać George’a Stoody’ego, właściciela księgarni w Martha’s Vineyard

W serialu Jason Bateman wcielił się w postać syna George’a Theodore’a „Teda” Stoody’ego, a Bess Meyer w odcinkach 1-7 zagrała córkę Leo (Hirscha) Casey Wagonman. Później Robyn Lively przejęła rolę Casey od odcinka 9 do 22. Dodatkowo do obsady dołączył Jason Beghe, gdy Ronald i Darryl Ichse pojawili się jako Ambrose.

Pod koniec lat pięćdziesiątych Newhart rozpoczął karierę w branży rozrywkowej jako odnoszący sukcesy komik stand-up. Pierwszy poważny przełom w jego życiu nastąpił, gdy w 1960 roku ukazał się jego komediowy album „The Button-Down Mind of Bob Newhart” i znalazł się na szczycie listy albumów popowych magazynu Billboard, osiągając numer jeden.

Jako koneser stylu życia chciałbym powiedzieć, że kolejne wydawnictwo artysty, zatytułowane „The Button-Down Mind Strikes Back!” (1960), było znaczącym hitem po jego początkowym sukcesie. Nie tylko wyprzedził wiele innych albumów tamtych czasów, ale nawet zdołał zająć dwa pierwsze miejsca na listach przebojów jednocześnie. Całkiem imponujący wyczyn, prawda?

Dzięki swojemu charakterystycznemu suchemu dowcipowi i jąkaniu Bob Newhart przeszedł od udanej kariery w stand-upie do aktorstwa telewizyjnego. Zasłynął dzięki rolom psychologa Roberta Hartleya w The Bob Newhart Show (1972-1978), a później karczmarza Dicka Loudona w popularnym serialu Newhart (1982-1990).

Następnie przez dwa sezony grał w serialu komediowym CBS „Bob” (1992–1993). Niestety, był to jeden z dwóch nieudanych seriali komediowych z lat 90., drugim był „George i Leo”, w którym wystąpił.

Newport w czasie swojej kariery zawodowej nie mógł pochwalić się długim życiorysem filmowym, ale zapewnił sobie role w uwielbianych filmach „Legalna blondynka 2: Czerwona, biała i niebieska” (2003) i „Elf” (2003). Spośród tych ról jego najbardziej cenionym osiągnięciem w karierze pozostaje rola Papy Elfa.

W listopadzie ubiegłego roku w wywiadzie dla CNN Newhart jasno stwierdził, że Papa Elf to zdecydowanie najważniejsza rola, jaką kiedykolwiek przyjął w swojej karierze aktorskiej.

Z żalem dzielę się wiadomością, że moja droga przyjaciółka i wieloletnia partnerka Virginia Quinn, która była ze mną przez ponad sześćdziesiąt lat, opuściła nas w kwietniu w wieku 82 lat.

2024-07-20 10:05